جای خالیت درد می کند
فقط کمی مُسکنِ بودنت را می خواهد
بیا اگر نمی خواهی از پای درآورد
این درد لعنتی مرا . . .

شاید به هم باز رسیم…

روزی که من به‌سانِ دریایی خشکیدم…

و تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی…. شاید …

مرا بدرقه نکن…
کاسه ی آبت هم ارزانی خودت…
رفتن با چمدانی
پر از زخم
که بدرقه ندارد… (